Samen dicht op elkaar boven een machine hangen voor overleg, dat zit er namelijk niet meer in. Gepaste afstand en mondkapjes, dat zijn regels die ook binnen de fabriek gelden. Voor Henri en zijn collega’s best een uitdaging: “In de machinekamer staan allerlei pompen en ventilatoren die ontzettend veel lawaai maken. Als je daartussen staat en je moet afstand houden kun je heel hard schreeuwen, maar je verstaat elkaar bijna niet.”  

Ondanks de COVID-19 uitbraak heeft de fabriek van Henri, waar non-woven producten (poetsdoeken) worden geproduceerd, altijd gewoon doorgedraaid: “Onze ploegendiensten draaien sowieso altijd 24/7 door. Door de overheid werden wij aan het begin van de uitbraak als essentieel aangemerkt, wat betekent dat wij gewoon mochten doorwerken op locatie.” Thuiswerken zou voor hem ook geen optie zijn, aangezien zijn functie fysieke aanwezigheid vereist: “Als er iets met Jetje aan de hand is, moet je toch echt gaan kijken. Er komt altijd wel weer een storing voorbij waarvan je de oorzaak nog niet kent. Dan zijn wij op locatie om dat te onderzoeken.” 

Natuurlijk zijn er ook in de fabriek dingen veranderd. Naast de verplichte mondkapjes en 2 meter afstand, zijn ook bepaalde looproutes veranderd. Waar Henri voorheen dagelijks over de vloer kwam bij zijn collega’s van de nabewerking, ziet hij nu alleen nog zijn eigen teamgenoten. “Grotere meetings en overleggen doen we met videobellen en in plaats van door de hele fabriek heen, kunnen we nu vaak alleen nog maar buitenom lopen. Dat was wel even wennen in het begin.” Ook hulp van collega’s uit het buitenland is op dit moment niet mogelijk, waardoor het verder ontwikkelen van de productielijn op een lager pitje staat. “Maar voor nu is het het belangrijkst dat we gewoon door kunnen draaien!”